روزی که...

روزی که رفتی فضای خانه ام طوفانی و تار شد. 

و ابر های دلم شروع به گریستن کرد. 

کاش بودی تا دستانم را در دستان پر مهرت می گذاشتم. 

چه وقتها که دوست داشتم باشی و به وجودت ببالم. 

امروز پس از سالیان آن جاده را به امید روشنایی می روم که 

بار دیگر گرمای محبتت را با تمام عشقم لمس کنم. 

باور کن بی تو بودن سخت است 

 هنوز هم به تو محتاجم عزیز از دست رفته ام ... 

می گویند:

خوش به حالت!

از وقتی که رفته حتی خم به ابرو نیاوردی…!

نمی دانند بعضی دردها

کمر خم می کنند، نه ابرو…