درد و دل

لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست... تا بدانی نبودنت آزارم میدهد ‏

درد و دل

لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست... تا بدانی نبودنت آزارم میدهد ‏

خدایا خاموشم کن...

خطا از من است ، می دانم …

از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نعبد “

اما به دیگران هم دلسپرده ام

از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نستعین “

اما به دیگران هم تکیه کرده ام

اما رهایم نکن

بیش از همیشه دلتنگم

به اندازه ی تمام روزهای نبودنم …

خدایا ؛؛ رهایم نکن .....

ﺧــﺪﺍﯾـا …

ﺑـﺮﺍی خاﻣـﻮشی ﺷـب ﻫـﺎی ﺍﻧﺘـظاﺭﻡ

ﻓـﻘـﻂ ﯾک [ ﻓـﻮت] کاﻓﯿـسـت !

ﺧـاﻣﻮﺷـم ﮐـن…!

ﺧـسته ﺍﻡ ..

فرناز پنج‌شنبه 26 دی 1392 ساعت 10:41 ق.ظ

نظرات 357 + ارسال نظر

˙٠•●♥نیلوفـــــــــــــرانه♥●•٠·˙

سه‌شنبه 8 بهمن 1392 ساعت 07:57 ق.ظ http://malakezibayi.blogfa.com

هیچ وقــــــــــ نگو رســیدم تــه خــط!
اگر هـــم احساس کـــردی که رسیدی،
یادتـــ بیار معـــلم کلاسـ اول مــی گفتـــ:
نقطه، ســر خط!

˙٠•●♥نیلوفـــــــــــــرانه♥●•٠·˙

سه‌شنبه 8 بهمن 1392 ساعت 07:57 ق.ظ http://malakezibayi.blogfa.com

وقتی چشمانم را روی هم می گذارم

خواب مرا نمی برد

تو را می آورد!

از میان فرسنگ ها

˙٠•●♥نیلوفـــــــــــــرانه♥●•٠·˙

سه‌شنبه 8 بهمن 1392 ساعت 07:57 ق.ظ http://malakezibayi.blogfa.com

مزرعه را ملخ ها جویدند و ما برای کلاغها مترسک ساختیم...
واین بود شروع جهالت..

˙٠•●♥نیلوفـــــــــــــرانه♥●•٠·˙

سه‌شنبه 8 بهمن 1392 ساعت 07:56 ق.ظ http://malakezibayi.blogfa.com

ز دوست داشتن
امشب از آسمان دیده تو
روی شعرم ستاره میبارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه هایم جرقه میکارد
شعر دیوانه تب آلودم
شرمگین از شیار خواهشها
پیکرش را
دوباره می سوزد
عطش جاودان آتشها
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
از سیاهی چرا حذر کردن
شب پر از قطره های الماس است
آنچه از شب به جای می ماند
عطر سکر آور گل یاس است
آه بگذار گم شوم
در تو
کس نیابد ز من نشانه من
روح سوزان آه مرطوب من
بوزد بر تن ترانه من
آه بگذار زین دریچه باز
خفته در پرنیان رویا ها
با پر روشنی سفر گیرم
بگذرم از حصار دنیاها
دانی از زندگی چه میخواهم
من تو باشم ‚ تو ‚ پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره
بود
بار دیگر تو بار دیگر تو
آنچه در من نهفته دریاییست
کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین طوفانی
کاش یارای گفتنم باشد
بس که لبریزم از تو می خواهم
بدوم در میان صحراها
سر بکوبم به سنگ کوهستان
تن بکوبم به موج دریا ها
بس که لبریزم از تو می خواهم
چون غباری ز خود فرو ریزم
زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایه تو آویزم
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه نا پیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست...